7ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΙΛΙΟΥ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
Επιλέξτε:
 
 
 
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    Π Ε Ρ Ι Β Α Λ Λ Ο Ν - ΤΟ ΝΕΡΟ ΚΑΙ Η ΛΑΪΚΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 

Επόμενη Σελίδα

Κείμενα στα πλαίσια της Ενότητας « Ρώτα το νερό …τι τρέχει», στο μάθημα της Γλώσσας Δ΄τάξης

Το νερό πηγή και σύμβολο ζωής, έγινε από τα πανάρχαια χρόνια αντικείμενο λατρείας των λαών όλης της γης. Στην Ελλάδα συναντάμε Νύμφες και Νεράιδες λιμνών, πηγών και ποταμών. Οι βρύσες τα πηγάδια, οι στάμνες, τα μάγγανα, οι νερόμυλοι, οι νεροτριβές, τα υδραγωγεία, τα γεφύρια από την άλλη αποκαλύπτουν την προσπάθεια του ανθρώπου να δαμάσει και να εκμεταλλευτεί αυτό το ζωτικό αγαθό το νερό. Η παρουσία του νερού είναι συχνή σε πολλά ελληνικά έθιμα από πολλές περιοχές της Ελλάδας. (Καρκούλιας Δημήτρης Δ2΄)

Τάισμα της βρύσης

Στα χωριά της Κεντρικής Ελλάδας τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το ονομαζόμενο « τάισμα της βρύσης». Οι κοπέλες πηγαίνουν στις βρύσες του χωριού και τις αλείφουν με βούτυρο και μέλι, με την ευχή όπως τρέχει το νερό να τρέχει και η προκοπή στο σπίτι κι όπως γλυκό είναι το μέλι, έτσι γλυκιά να είναι η ζωή τους. Επιστρέφοντας στο σπίτι έφερναν το καινούριο νερό, φροντίζοντας σε όλη τη διαδρομή να μένουν σιωπηλές. Με το νερό αυτό, που ονομάζεται άκραντο ή αμίλητο, ράντιζαν τα σπίτια (Βάσω Κυριάκη Δ2΄)

Το αγιασμένο νερό

Την ημέρα των Φώτων, όλα τα νερά είναι αγιασμένα, για τούτο θεωρείται τυχερός όποιος πάρει πρώτος νερό από την πηγή. Αυτό είναι το λεγόμενο « κλέψιμο του νερού». Κάθε νοικοκυρά την ημέρα των Φώτων, προσπαθεί να πάει στην πηγή να πάρει νερό πρώτη από όλες τις νοικοκυρές, τόσο πρωί, ώστε να της εξασφαλίσει την πρωτιά. Το κλέψιμο γίνεται αφήνοντας στη βρύση, σε αντάλλαγμα του νερού που πήραν, μια δραχμή ή μία φέτα ψωμί με βούτυρο, ή ένα κουλούρι.

Το έθιμο του Κλήδονα στην Κρήτη

Την παραμονή του Αϊ-Γιαννιού, οι ανύπαντρες κοπέλες μαζεύονται σε ένα από τα σπίτια του χωριού. Εκεί μία από αυτές πηγαίνει και φέρνει το «αμίλητο νερό» από το πηγάδι ή την πηγή του χωριού με μία στάμνα. Στο δρόμο δεν πρέπει να μιλήσει σε κανέναν. Στο σπίτι γίνεται ο κλήδονας. Μέσα στη στάμνα, κάθε κοπέλα ρίχνει ένα αντικείμενο ( κόσμημα, κλειδί κ.α.) το λεγόμενο ριζικάρι. Στη συνέχεια το δοχείο σκεπάζεται με κόκκινο ύφασμα, το οποίο δένεται γερά με ένα κορδόνι ( κλειδώνεται) και τοποθετείται σε ταράτσα ή άλλο ανοιχτό χώρο. Εκεί παραμένει όλο το βράδυ. Λένε ότι τη νύχτα αυτή τα κορίτσια θα δουν στα όνειρά τους τον άντρα που θα παντρευτούν. (Στέλλα Θεοδοσάκη Δ2΄)

Επόμενη Σελίδα